Hayat verdiklerinin karşılığında bişeyler eksilten.eksilttiklerinin karşılığında bişiler veren bir oyun değilmiydi.seni verdi bana beni benden almadı mı.şimdi aynalarda seni görüyorum.
ben bu aşk karşısında eridim.eğildim.eksildim bir seni eksiltmedim.
Bir ateşin içindeydim yanıyordum alev alev.bu ateşin içinden gülümseye biliyordum sana. ama sen yoktun. senden öğrendiğim aşk çünkü bir sadakatti.yüzümdeki hazana bak sonbaharın son gününde doğmuş gibiyim.bütün kainat benle alay eder gibi.sonun nerede olduğunu bilmeden sinsi bir ısdırap yaşıyorum.
Dokunduğun yürek aynı mağrur bakışlarınla izliyordun beni.bana hep kuşkulu gözlerle bakıyordun.sen yokken bu şehri ölümler kuşatıyordu.sen bu şehre hayat veriyordun.bu şehir senin için ayaktaydı sanki.
Kaç mevsim geçti söylermisin sensizlikle geçen kaç bahar oldu söylermisin.neden yoksun.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder